Woninghuurders met hoge huurlasten die graag een woning zouden willen kopen, kunnen dat nu vaak niet, omdat ze door hun hoge huur niet in staat zijn te sparen voor een koopwoning. Zulke huurders hebben sinds kort een naam: duurhuurder. De Gooi- en Eemlander bijvoorbeeld schrijft vandaag over een proef van een hypotheekverstrekker om huurders met een hoge huur toch de kans te geven een koopwoning aan te schaffen:

De dochter van De Volksbank gaat (…) als proef ‘maatwerk’ doen met veertig jarenlange ‘duurhuurders’, die bij een reguliere hypotheekberekening worden afgewezen voor dezelfde maandelijkse woonlasten.

Duurhuurder staat in het citaat tussen aanhalingstekens, wat erop wijst dat de redactie van de krant vermoedt dat we met een nieuw en/of onbekend woord te maken hebben. Het maakte vorige week al zijn mediadebuut in De Volkskrant. Niet in een artikel over dezelfde Volksbank-hypotheekverstrekker, maar in een meer algemeen artikel over hoge huren. De Volkskrant schreef:

Er zijn in Nederland een miljoen zogenoemde ‘duurhuurders’; zij zijn een groot deel van hun inkomen aan huur kwijt, maar kunnen niet de gewenste hypotheek krijgen om goedkoper te gaan wonen.

Mogelijk heeft De Telegraaf het woord duurhuurder vorige week in De Volkskrant gespot, maar waarschijnlijker is het dat dit woord een vakterm in de woningsector is. Op internet is het woord inderdaad op een paar financiële sites te vinden, maar alleen in zeer recente berichten. Op Twitter debuteerde het woord op 8 mei van dit jaar.

Een enkelwoordig antoniem van duurhuurder lijkt overigens niet te bestaan. Iemand met een lage huur heet in de krant simpelweg een goedkope huurder.

Definitie

duurhuurder (de, -s) woninghuurder die een relatief dure woning huurt en daardoor een groot deel van zijn besteedbaar inkomen kwijt is aan de huur

Gisteren schreven kranten vroeg in de middag dat staatssecretaris van Justitie Mark Harbers zijn ontslag zou gaan aanbieden. Hij wilde eerst echter de Tweede Kamer te woord staan. Op Twitter schreef iemand:

Milkshaken?

Milkshaken is gebaseerd op het Engelse werkwoord milkshaking. Dat woord maakte gisteren zijn mediadebuut. Op 21 mei schreef De Volskrant:

Rotte eieren zijn uit, milkshakes in. In Groot-Brittannië zetten linkse en eurogezinde activisten ‘McDonald’s’ in bij hun politieke strijd voor de Europese verkiezingen. Tijdens een wandeling in Newcastle werd maandag Nigel Farage van de Brexit Party besmeurd met een banaan-en-karamel-milkshake. Enkele weken eerder was de nationalist Tommy Robinson al overgoten. Dat lot trof hem enkele dagen later opnieuw. Een nieuw werkwoord lijkt geboren: milkshaking.  

Milkshaken doet denken aan werkwoorden als taarten (Van Dale: iemand een taart in het gezicht werpen als protestactie) en schoenen (Van Dale: een an­ders­den­ken­de of po­li­tie­ke te­gen­stan­der met een schoen of met schoe­nen be­ko­ge­len). Milkshaken blijkt op Twitter trouwens twee dagen geleden al zijn debuut te hebben gemaakt, maar dan in een vervoegde vorm:

In het Twitter-citaat over Harbers wordt milkshaken trouwens niet letterlijk, maar figuurlijk gebruikt: ‘iemand belasteren of anderszins verbaal vernederen’.

Vreemd overigens dat de meest gebruikelijke manier van protesteren (rotte eieren of tomaten naar iemand gooien) nog niet tot uitdrukkingen als iemand eieren of iemand tomaten heeft geleid.

Definitie

milkshaken (overgankelijk ww., milkshakete, heeft gemilkshaket) (mbt. iemand met wie je het niet eens bent, m.n. een politieke tegenstander) een milkshake in het gezicht of over zijn kleding werpen als protestactie