Welkom

Vandaag willen we het hebben over het woord 'welkom', want daar is de laatste tijd iets vreemds mee aan de hand. 

Iemand welkom heten is een vast onderdeel van de manier waarmee we met elkaar omgaan. Voor dat sociale verkeer bestaan allerlei ongeschreven regels. Bij het welkom heten is de rolverdeling duidelijk: de gastheer of -vrouw is degene die welkom heet, de gast wordt welkom geheten. Duidelijk, toch?

Nee, niet helemaal. Er zijn tegenwoordig nogal wat situaties waarbij van dit patroon wordt afgeweken. Stel, je bent op vakantie geweest. De buren hebben tijdens je afwezigheid op je huis gepast. Ze weten dat je vandaag terugkomt, dus ze hebben een kaartje op tafel gelegd met de tekst 'Welkom terug'. Heel attent natuurlijk, maar toch wringt het een beetje. Hoe kan iemand anders jou nu welkom heten in je eigen huis? Eigenlijk wordt daarmee de zojuist beschreven rolverdeling doorbroken.

Ander voorbeeld: je gaat op reis en steekt de grens over. Hé, daar komt een sms'je binnen. 'Welkom in Duitsland', zegt je provider. In het Nederlands nog wel. Het zijn dus niet de Duitsers die me welkom heten in hun land, wat de normale gang van zaken zou zijn. Nee, het is een Nederlandse meneer of mevrouw van Vodafone die zich als het ware een heel land toe-eigent waarin hij of zij me vervolgens welkom heet. Mooie boel.

Nog bonter maakt mijn computer het. Als ik die opstart en een wachtwoord heb ingetikt, verschijnt een introductiescherm. 'Welkom', staat er. Op mijn eigen computer! Als je daar goed over nadenkt, is dat toch wel heel raar.

Het is duidelijk: de sociale verkeersregels rond het welkom heten zijn aan het veranderen. Welkom in de nieuwe wereld.